Psychoze is beter dan niks, maar nog steeds niet goed. Blijkbaar kan ik psychose niet achterlaten zonder ook jullie te passeren. We do not feel like dating the past, and have to go on with our lives. You have this twisted tendency to stress first of all the things that went wrong, what has been happening did not only shock me but you need to let by-ons be by-ons, else it’s not gonna work out. we’re not the only one who have been making mistakes. De manier waarop ik door all of you behandeld ben geworden heeft mijn psychose eigenlijk vooral doen toenemen, doen groeien, en zonder die dramatische invloed van jullie daden op mijn psychotisch worden en te erkennen dan wel assimileren en er dus voor te zorgen dat ik niet langer ‘op wordt geladen’ om verdere capriolen van mijn ego te vermijden als niet onmogelijk dan wel te beperken, blijft verdere verstandhouding uitgesloten. Ik ben nu eenmaal psychose gevoelig en kan mij geen verdere druk permitteren. Het verder adresseren van psychose gaat ook jou niet goed afgaan, dus het is in je eigen belang rekenschap af te leggen van mijn uitermate gevoeligheid. Ik doorstond zoveel druk dat ik op gegeven moment niet alleen implodeerde en afsterfde maar als psychose ‘heropstond’, en dus nog verder van huis was. Mijn shaduw kwam tot leven en laat me zeggen blij was hij er niet mee. Als ik herleidt blijf worden tot niet meer dan die schaduw van mezelf heeft het weinig avance om nog meer neurotoxisch materiaal op mijn systeem los te laten want het hele plaatje wreekt zich. Net zoals jouw psychologisch wanbesef eerst en vooral mij gewreekt heeft. Het is erg goedkoop om te insinueren dat ik maar niet verslaafd had moeten worden, om mij vervolgens een psychaitrisch dieet mijn kas in te slaan waar ge alleen maar slechter van wordt, dermate slecht dat zelf-realisatie uit bleef gesloten. Een minimale dosis AP blijft vooralsnog onmisbaar ook al neemt het spul meer van af dan je ervoor terugkrijgt. Zo liep ik diabetis, een gehavende schildklier en tot overmaat van ramp het ondankbare iatrogene aandoening AKATHESIE op, dat letterlijk en figuurlijk niet meer stil kunnen zitten wil zeggen op, en tot hiertoe wist geen enkele van de 8 of 9 verschillende artsen het probleem nog maar te erkennen, niet onmogelijk om zichzelf niet tegen de borst te moeten stoten? Nooit geen rust vinden, ook niet tijdens het slapen, is some pain in the ass, dat menig tot zelfdoding aan heeft gezet. Wat doen ze dan nog maar wat extra anti psychotica dat niet tot grotere onrust wegens het systematisch onderdrukte zenuwstelsel dat logischerwijs wil en niet kan ontladen omdat ze aannemen dat ‘je er rustig van wordt’. Maar ap’s zijn geen benzo’s die je wel goed zou kunnen gebruiken, evenwel niet voor lang want dat werkt het goedje niet meer, en zo stoten we op een ander niet oninteressant punt namelijk de tolerantie aan psychoactieve middelen: dokter X wist mij namelijk te verbazen met de uitspraak dat anti psychotica niet verslavend zou zijn ook al kan en of mag, maar moet geregeld wel worden getaperd dan wel geswitched naar op minder ongevoelige receptoren inwerkende drugs, om iatrogene schade zoals AKathisie dus niet te vermijden dan wel aangroei ervan te beperken, en Akathisie wordt in de wetenschappelijke litteratuur erkent maar zoals gezegd niet door mijn artsen, want dan moeten ze inbinden. Een grotesk probleem waardoor je er herhaaldelijk totaal alleen voorstond, evenwel zonder echte keuze, want hoe je het ook draait of keert uiteidelijk kan je moeilijk niet langer je eigen lijf in acht nemen, hoe verstompt, uitgeblust en zelfvervreemd je ook mag wezen, en ook daar knelde het schoentje herhaaldelijk te hard. Mijn geloof in jullie oprechte bezorgheid is zoek, omdat ik niet naiëf ben, en omdat ik niet kan ontkennen tot wat het heeft geleid.
Psychose leer je uiteidenlijk omarmen als redder in nood, en de nood was en is mogelijk nog hoog. Ik kan mij evenwel niet permitteren mij tot een pre-psychotische clown te later reduceren zonder dat jij het doorhebt. De maarten die jullie kenden bestaat reeds 30 jaar niet meer, en hetgeen hem dan maar moest vervangen, heeft veel kwaad bloed gezet. Ik kan me geen verdere psychose meer permitteren en zal alles doen om dit te vermijden, zoals heel concreet dit schrijven. Als gij mij niet de kans geeft echt mezelf te zijn, are we done. Else he’d be done and you might as well start to regret it.
In the eyes of the beholder is wat ik voor psychose hou geen onvermijdelijke uitstap uit de realiteit maar wordt daarnet de noodzaak om jezelf wel te verwezenlijken geïniteerd. Dat is bijzonder rooskleurig geformuleerd, en vooral ook jullie probleem, want zoals gezegd weiger ik verdere regressie tot hetgeen ik nooit zou zijn geweest. Mijn oplossing in psychose moet voor jullie zo mogelijk nog verwarrender zijn geweest, en als dat nog niet dramatisch genoeg is, is jullie veronachtname hiervan dus ook letterlijk dodelijk geweest, want door mij te nemen voor wie en of wat ik dus niet echt was noch kon zijn, kon ik niet anders dan terug te slaan, niet aflatend, herhaaldelijk, en harder op de meest nabijen, die het mij het moeilijkst maken, mogelijks ongewild, heel erg waarschijnlijk ongewild, onmogelijk niet ongewild, en DUS VERMIJDT JE ME INDERDAAD BETER anders zou het (je psychose) alleen maar toenemen, dus ^petje af voor mijn broer die dit niet onmogelijk aangevoelde. Nu is het evenwel aan ons om de puntjes op de i te krijgen gezet/ NEVER MAKE ME LOOK BACK; cause soon as i see, percieve, get, anything i become is that ugly shadow i never again wanna be. So say to goodbey to your former brother and welcome yourself.
Toen ikzelf alleen maar meer psychotisch werd heb ik deze angst van mij afgeweerd door hem op jou te projecteren, omdat ik schrik had dat jou hetzelfde lot zou beschampen. Jullie relatie de grond in boren was niet meer dan een poging om rond te komen met mijn eigen desastreuze proporties aannemende zelfbeleving. Het buiten deze context zien is niet correct, en heeft geen zin. Wat ik ooit over Tamara en mama liet vallen zegt eerst en vooral iets over mezelf. Voor pa ben ik minder mild want hij heeft eigenlijk nooit geen olie op het vuur gegooid, evenmin ingebonden. Ik vocht ook met hem om jullie te beschermen. Minstens 6 jaar hij voor vreemdgaan tegen de lamp liep werd het door mij aangevoeld en uitgesproken.
Transitie van het oude, dysfunctionele naar een nieuw niet langer dysfunctioneel zelfbeeld, oftewel niet alleen willen maar ook kunnen VERANDEREN (geen onrelevante hersteloriëntatie in functie van niet alleen luisteren naar evenzeer aanvaarden dan wel het verwerking van datgene wat je psychoze je zoal aantoonde).
